სამწუხაროდ, ასეთ საკითხებზე ძალიან იშვიათად თუ იწერება და ასევე დეფიციტურია ამ საკითხებში კარგად გათვითცნობიერებული ადამიანების რიცხვი. სწორედ ამიტომ მიმდინარეობს შეფერხებით ჩვენში მოქალაქეობრივი ფასეულობებისკენ სწრაფვა. ამის გარდა ამ მხრივ სხვა ბევრად უფრო მნიშვნელოვანი პრობლემებიც არსებობს, რომელიც საბჭოთა მემკვიდრეობის მოუცილებლობით არის გამოწვეული.

სამოქალაქო საზოგადოება აქტიურ მონაწილეობას უნდა იღებდეს სახელმწიფოებრივი საკითხების გადაწყვეტა-გაანალიზებაში, ასევე უნდა აფასებდეს საერთაშორისო სივრცეში მიმდინარე პროცესებს და მნიშვნელოვანი წვლილი შეჰქონდეს სახელმწიფოს სტაბილურობის დარეგულირებაში. მოკლედ, ის მყისიერად უნდა რეაგირებდეს მის ირგვლივ განვითარებულ მოვლენებზე.

დემოკრატიის შენება მარტივი საქმე, რომ არ არის, ამაზე ევროპის მრავალსაუკონოვანი ისტორიაც მეტყველებს, ეს ისტორია კი კლასიკური ნიმუშია იმის თუ რა სირთულეები ახლავს მმართთველობის ხსენებული ფორმის დანერგვასა და განვითარებას.  აქ მთავარი არა პარლამენტი, იქ მოლაყბე და მოსიარულე დეპუტატები  და რამდენიმე ტელეარხი, არამედ მთავარი მისი შინაარსი, სიღრმე და მნიშვნელობაა, რომელიც აუცილებლად უნდა იცოდნენ, როგორც ამ დაწესებულებაში მოსიარულე-მოლაყბეებმა, ასევე საზოგადოებამ.  ჩვენ კი რომელ დემოკრატიასა და განვითარებულ სამოქალაქო სექტორზე ვლაპარაკობთ, როდესაც ე.წ. დემოკრატიულ ინსტიტუტებში დასაქმებულებმაც არ იციან რას ემსახურებიან და  რა არის მაგალითად სახელმწიფო, პოლიტიკა და ის უმნიშვნელოვანესი ცნებები, რომლის გარეშეც სახელმწიფოს სიძლიერეზე ფიქრიც შეუძლებელია.