ამ სურათზე კარგად ჩანს როგორ ახვევენ ბავშვს თავის გარშემო ზონრებს

როგორც არქეოლოგიური მონაცემები მოწმობენ ასეთი დეფორმაციები საკმაოდ ხშირად გვხვდებოდა ჩრდ და სამხრ. ძველ ამერიკაში - მაიას ტომში, აცტეკებში.

დამახასიათებელია, რომ ზოგიერთ ადგილას თავის ქალების დეფორმაციას ჰქონდა მასიური ხასიათი - მაგ, კუნძულს ჰაინაზე (იუკატანის ნახევარკუნძულთან, მაიას კულტურა) ნაპოვნი თავის ქალების უმეტესობა დეფორმირებული იყო.
იგივეს ვხვდებით სამხრეთ ამერიკაშიც - ჩავინის, ლაურიკოჩას, პარაკასის, ნასკას, პუერტო-მოორინის, ინკების კულტურაში

ეს ტრადიცია ინდიელთა ზოგიერთ ტომში დღესაც არის

არის ვერსია, რომ კუნძულ პასხაზე ნაპოვნი კერპების თავის ქალებიც ასეთ კატეგორიას განეკუთვნება და მათ თავზე გამოსახული Qუდები სინამდვილეში შესაძლოა თმების სიმბოლური აღნიშვნა და მის ქვეშ დეფორმირებული თავსი ქალაა.

როგორც ვხედავთ - თავის ქალას დეფორმაციის ტრადიციას ფართო არეალი ჰქონდა

ისმის ლოგიკურ იკითხვა - რაში სჭირდებოდათ ასეთი უცნაური ტრადიცია, მით უმეტეს, რომ თავის ქალას ასეთი დეფორმაციები შეიძლება მუდმივი თავის ტკივილების მიზეზი ყოფილიყო და შესაძლოა გარკვეული საფრთხე შეექმნა ჯანმრთელობისათვის.
ოფიციალურ ისტორიას არა აქვს ამ კითხვაზე პასუხი. ფიქრობენ, რომ საქმე აქვს რაღაც საკულტო ადათს - გაურკვეველი მოტივაციით. ზოგიერთი მეცნიერ იფიქრობს, ასეთი დეფორმაციები შესაძლოა იწვევდნენ ცვლილებებს თავის ტვინში და ადამიანის ქცევის შეცვლას.
არსებობს ფანტასტიური ვერსიაც - თითქოსდა ინდიელები ბაძავენ არამიწიერ ცივილიზაციის წარმომადგენლებს, რომლებიც ოდესღაც სტუმრობდნენე ამერიკის კონტინენტს, მით უმეტეს რომ გვაქვს საინტერესო კოსმოსური ნახატები ნასკაში და ასეთი დეფორმაციები მრავლადაა სწორედ ნასკას მიმდებარე ინდიელებში.
გარდა ამისა ნაპოვნია თავის ქალებიც, რომლებიც უკვე ნაკლებად ჰგავს ადამიანის თავის ქალას.

ეს ქალები გადაიღო ფოტოზე რობერტ კონნოლიმ და გამოაქვეყნა 1995 წელს.

გარდა ამისა არ შეესაბამება ადამიანის თავის ქალას არა მარტო ფორმა არამედ მოცულობაც - ის 2-ჯერ მეტი მოცულობისაა ვიდრე ადამიანსი თავის ქალა, რაც ყოვლად წარმოუდგენელია.
მართალია ადამიანებში ვხვდებით დაავადებებს გაზრდილი თავის ქალას მოცულობით, მაგრამ ასეთი ადამიანები ვერ აღწევენ იმ ზრდასრულ ასაკს, რომელიც ამ ფოტოზე გამოსახულ ქალებს შეესაბამება.

ძველ ინდიელებში იყო კიდევ ერთი ტრადიცია - ეს იყო თავის ქალას ტრეპანაცია (თავის ქალას ძვლების გახვრეტა) რომელსაც სამკურნალოდ ექიმები უძველესი დროიდან იყენებდნენ. ამისათვის ქირურგები მბურღავ იარაღებს იყენებდნენ.
ტრეპანაცია საკმაოდ ხშირად იყენებდნენ ძველ ეგვიპტეშიც და საბერძნეთშიც - თავის ტკივილების, ქალასშიდა წნევის, ეპილეფსიის და ტრავმების სამკურნალოდ.

მაგრამ ამერიკელ ინდიელებში ტრეპანაციის შემთხვევები საოცრად ბევრია - ზოგჯერ ერთ ადამიანს თავზე რამდენიმე ნახვრეტს უკეთებდნენ -დიამეტრი 25-30 მმ-ის იყო. საინტერესო იყო აღმოჩენილი ერთი თავის ქალა სადაც ნახვრეტი გაკეთებული იყო თანამდროვე გაგებით - ენერგეტიკული არხის (ჩაკრას) ადგილზე.
ბევრ შემთხვევაში ასეთი ოპერაციები საბედისწერო იყო.

ტრეპანაციით იყვნენ გატაცებულნი საპოტეკები (ოაჰაკოში) და სამხრეთამერიკის პარაკასის მცხოვრებნი. ნამდვილი მანია ჰქონდათ ტრეპანაციების. ზოგჯერ ნახვრეტს მერე ოქროს ფირფიტით ხურავდნენ. პარაკასაში ქირურგიული იარაღების მთელი ნაკრები იპოვეს, რომელსაც ობსიდიანისგან აკეთებდნენ. პარაკასაში 40-60 % შემთხვევაში ტრეპანირებულ თავის ქალებს პოულობდნენ.
უმეტეს შემთხვევაში ეს კეთდებოდა მარცხენა საფეთქლის არეში - ენერგოთერაპევტი ლ.გრიმაკი თვლის, რომ მარცხენა მხარეზე ზემოქმედებით ინდიელები აძლიერებდნენ მარჯვენა ნახევარსფეროს თვისებებს, რომელსაც ექსტრასენსორული თვისებების აქვს - ანუ ასეთი გზით ასეთი ადამიანები ექსტრასენსები, წინასწარმეტყველები ხდებოდნენ.
ინდიელებში ფართოდ იყო გავრცელებული მკითხაობა და შამანობა -ამას ექსტაზში აკეთებდნენ, რომელსაც ნარკოტიკული ბალახების გავლენით აღწევდნენ. საპოტეკები კი ამისათთის რადიკალურ საშუალებებს იყენებდნენ.
თუმაც ამ ვერსიასაც აქვს სუსტი მხარეები - ტრეპანირებული ქალები ძალიან ბევრია და ერთ ტომს ამდენი მკითხავი არ სჭირდებოდა - როცა საკმარისი იყო 1-2 შამანი.

ირეპანირებული ადამიანები ვეღარ იქნებოდნენ მეომრები და როგორ შეიძლებოდა მოსახლეობის ნახევარი არამებრძოლუნარიანი გამხდარიყო?
ტრეპანირებული ადამიანები დაბალ სოციალურ სტატუსის იყვნენ, ხოლო შამანები ყოველთვის ელიტაში შედიოდა.
ზოგ ტომში ასეთ თავის ქალას სხეულიდან ცალკე მარხავდნენ, ხოლო სხეულთან გოგრას დებდნენ. - ეს კი აშკარა საკულტო რიტუალზე მიუთითებს.
აშკარა იყო, რომ ტრეპანაცია არ კეთდებოსა სამკურნალო მიზნით, რადგან ის მხოლოდ დაბალი სოციალური ფენის ადამიანებს უკეთდებოდა.
მეორეს მხრივ თავის წაგრძელებული ფორმა ჰქონდათ მაიას ტომის მხოლოდ დიდგვაროვნებს.
და კიდევ ერთი თავისებურება - წაგრძელებულ თავის ქალებში არაა არც ერთი ტრეპანირებული თავის ქალა.
ანუ რა გამოდის - ინდიელები არ ეხებოდნენ წაგრძელებულ თავის ქალებს ამიტომ ცდილობდნენ ბავშვობიდანვე თავისათვის ასეთი ფორმა მიეცათ.

საინტერესო ინდიელების მითები სადაც მოთხრობილია თეთრ ღმერთებზე - თანაც აღნიშნულია, რომ "ღმერთებს" ადამიანებთან შთამომავლობა ჰქონდათ. ვინ იყო ეს "ღმერთები" - ოკეანის იქიდან მოსული ევროპელები თუ უცხოპლანეტელები - ძნელი სათქმენლია, ფაქტია, რომ წაგრძელებული თავის ქალების მქონე ინდივიდები მეტი პრივილეგიიტ სარგებლობდნენ - შესაძლოა სწორედ იქინი იყვნენ ის "ღვთიური შთამომავლობა" - რომელთაც ინდიელები ეთაყვანებოდნენ. მაგალიტად პალენკში ნაპოვნი დედოფლის თავის ქალაც წაგრძელებული იყო. (საკმარისია გავიხსენოთ ეგვიპტეში ასეთივე ფორმის მქონე ეხნატონიც). შესაძლოა ამიტომ დედები ბავშვობიდანე ცდილობდნენ თავისი შვილებისათვის ასეთი ქალა დაეყენებინათ.
შესაძლაო ეს ვერსიაც არაა სწორი, მაგრამ არის კიდევ ერთი გამოცანა -
აი ეს თავის ქალები, რომელიც აღმოაჩინეს მართალია მცირე რაოდენობით, მაგრამ ისინი არსებობენ და გაოცებას იწვევენ

ვინ იყვნენ ეს არსებები.....

<h1>ბროლის თავის ქალები</h1>

ბროლის თავის ქალების საიდუმლო ერთ ერთი ყველაზე საინტერესოა დედამიწაზე.
ცნობილია 13- 21 - მდე ბროლის თავის ქალა, რომლებიც ინახება სხვადასხვა მუზეომებში და კერძო კოლექციებში. ეს თავის ქალები დამზადებულია ბროლისაგან (კვარცისაგან) და არის ზუსტი ასლი ადამიანის თავის ქალისა.
ისინი ნაპოვნია ტიბეტში და ცენტრალურ ამერიკაში.

ისინი გაკეთებულია უძველეს დროში მაგრამ დამზადებული არიან საოცარი სიზუსტით. ასეთ მაღალ დონეზე დამუშავება ბროლისა დღესაც ძნელია, რადგან ბროლი არის მსხვრევადი და მათი გამოთლა შეუძლებელია - ისინი ხანგრძლივი ხახუნითაა დამუშავებული
მთის ბროლი საკმაოდ გავრცელებულია ბუნებაში, მაგრამ მისი ასე დამუშავება ძალიან ძნელია. უბრალო დამუშავებისას იგი შეიძლება ნამსხვრევებად იქცეს.



პირველი ასეთი ბროლის თავის ქალა იპოვა 1924 წელს გონდურასში (ცენტრალურ ამერიკაში) - ინგლისელმა არქეოლოგმა მიტჩელ-ხეჯესმა, როცა ის ატარებდა გათხრებს მაიას ტომის ქალაქში ლუბაანტუმში. მას მისი ქალიშვილი ენი ეხმარებოდა.

იმ დღეს ენის დაბადების დღე იყო - იგი 17 წლის გახდა - და ერთ-ერთ ადგილს წმენდდა ქვებისგან. ეს ადგილი არქეოლოგების აზრით საკურთხეველი უნდა ყოფილიყო. ენიმ პირველმა იპოვა ბროლის თავის ქალა - ეს საოცარი აღმოჩენა იყო, მისი თვალბუდეები საოცრად ანათებდნენ. მას ქვედაყბა აკლდა, რომელიც მოგვიანებით 3 თვეში იქვე ახლოს იპოვეს. აღმოჩნდა, რომ ქვედაყბა არ იყო მიმაგრებული თავსი ქალაზე არამედ მიდგმული იყო გორგალაჭით



ეს ქვედაყბაა - რომელის ადამიანის ქვედაყბის ზუსტ ასლს წარმოადგენს.

ბევრ არქეოლოგს ეჭვი ეპარებოდათ ლუბაანტუმის თავის ქალას სინამდვილეში - ზოგს მიაჩნდა, რომ ენის მამამ მას ასეთი საჩუქარი გაუკეთა დაბადების დღისათვის.
1924 წლის 26 ივლისს ინგლისელმა ოფიცერმა ტომას ჰანმა, რომელიც გატაცებული იყო არქეოლოგიით და თან ახლდა მიტჩელს, მოუთხრო გაზეთს Illustrated London News ამ ქალას შესახებ.
ქალბატონი ენი მიტჩელ-ჰეჯესი 90 წლისა კანადაში ცხოვრობდა და ხშირად იხსენებდა ამ აღმოჩენის შესახებ. იგი სწერდა - " ზოგჯერ ვნანობ, რომ ეს ქალა მამს არ ჩავატანე საფლავში - მას ასე უნდოდა. ეს ყველაზე შესაფერისი ადგილი იქნებოდა ამ ნივთისათვის. ეს ქალას სხვის ხელში ბოროტების წყარო ხდება"
ამერიკელი რესტავრატორი ფრენკ დორლანდი იკვლევდა ამ ქალას 1964 წლიდან 1970 წლამდე. იგი ისეა გაკეთებული, რომ პატარა ნიავზე ქვედაყბა იწყებს მოძრაობას. კიდევ ერთი საინტერესო აღმოჩენა გააკეთა დორლანდმა - როცა ბროლის ქალა შეაბრუნა ცეცხლისაკენ - თვალბუდეები უცებ ალივლივდა და ნათება დაიწყო. ისეთი მძფრი შეგრძნება იყო, რომ ტანში ჟრუანტელმა დაიარა - ასე აღწერს დორლანდი ამ გრძნობას.
ეტყობა ამ თავის ქალებს მაიას ტომის ინდიელები რიტუალებისას იყენებდნენ რაც შიშს და ძრწოლვას იწვევდა ხალხში.
დორლანდმა დაასკვა, რომ ლუბაანტუმის თავის ქალა გაკეთებულია ბროლის ერთი ნაჭრისაგან და მას დიდი ხნის განმავლობაში ამუშავებდნენ. იგი ისეა გაკეთებული. რომ სხივი, რომელიც უკნიდან ეცემოდა (იქ ჩატანებული იყო ბროლის ლინზა) თვალბუდეებს "ანთებდა". დორლანდს ვერ გაეგო როგორ მოახერხეს მაიას ინდიელებმა ქალას ასე ზუსტად დამუშავება. მიკროსკოპის ქვეშაც კი არ ჩანს დამუშავების კვალი. დორლანდი მივიდა დასკვნამდე, რომ იმ დროში ხელით დამუშავებას დასჭირდებოდა რამდენიმე საუკუნე - დაახლოებით 800 წელი 24 საათიანი შრომისა! სხვა სპეციალისტებმა შეისწავლეს რა ეს თავის ქალა (ჰიულეტ-პაკარდის კომპიუტერული ფირმა) - მათ გამოთვალეს და გაუთავებელი შრომის 300 წელი მიიღეს.

<img class="aligncenter" src="http://lah.ru/fotoarh/oskolki/k-cher/smi__004.jpg" alt="" width="340" height="246" />

არაა გამორიცხული, რომ ბროლის თავსი ქალა ეკუთვნის ხალხს, რომელიც მაიას ტომზე რამდენიმე ათასი წლის წინ ცხოვრობდა გონდურასში. დღემდე უცნობია ამ ქალას დამუშავებსი ტექნოლოგია.
იყო მოსაზრებაც, რომ ეს ქალა იყო ყალბი - 1982 წელს იგი გამოიკვლია პროფესორმა რ. დისტელბერგერმა (ვენას მუზეუმიდან)
იყო ფანტასტირიური ვერსიებიც - ამტკიცებდნენ რა რომ ეს ქალა ატლანტიდიდან იყო. უცხოპლანეტელების ფიგურირებდნენ ერთი პერიოდი.
ბევრი ადამიანი ამჩნევდა, რომ ბროლის თავის ქალას გვერდით უჩნდებოდათ უცნაური შეგრძნებები.
არსებობს კიდევ "ქალა ე.ტ." რომელიც ეკუთვნის ვან დიტენს - მან იგი გვატემალაში შეიძინა 1991 წელს. იგივე პროფესორმა რ. დისტელბერგერმა აღიარა რომ იგი ნამდვილი იყო და არა ყალბი. ამ ქალას საოცარი ძალა ჰქონდა, როცა მის გვერდით ვინმე იმყოფებოდა. დისტელბერგერმა დაადგინა, რომ ამ ქალას ასაკი 500 წელი იყო.

ბროლის თავის ქალებს ინდიელები მაგიურ რიტუალებში იყენებდნენ.
დანარჩენი ბროლის თავის ქალები ნაპოვნია ცენტრალურ ამერიკაში და ინკების კულტურას ეკუთვნის.