ეს ყველაფერი, ეწინააღმდეგება სხვა ღირებულებით სისტემებს, სადაც ლეგიტიმურობა ემყარება სიმდიდრის ფლობას (პლუტოკრატია), ოჯახობრივ კავშირებს (ნეპოტიზმი), საკუთრებას (ოლიგარქია), მეგობრობას (ქრონიზმი), უფროს-უმცროსობას (გერონტოკრატია), პოპულარობას (დემოკრატია) ან სხვა სოციალური სტატუსისა და პოლიტიკური ძალაუფლების დეტერმინანტებს.

ტექნოკრატია არის მერიტოკრატიის ფორმა, სადაც თანამდებობებზე დანისვნა ხდება დემონსტრირებული ტექნიკური ექსპერტიზის საფუძველზე.
.ტერმინი 'მერიტოკრატია' პირველად ნახმარი იქნა მაიკლ იანგის 1958 წელს გამოშვებულ წიგნში [[მერიტოკრატიის აღორძინება]]. [2][3][4] წიგნში აღწერილია სოციალური სისტემა, რომელიც მაშინ მიისწრაფვის სოციალური რევოლუციისკენ, როდესაც ელიტები ამპარტავნები ან საჯარო აზრთან დაპირისპირებულნი ხდებიან. ამ შემთხვევაში მათ მასებისაგან დამხობა ემუქრებათ.

ტერმინის უარყოფითი მნიშვნელობის მიუხედავად, არსებობენ ადამიანები, რომელთაც მიაჩნიათ, რომ მერიტოკრატიული სისტემა დადებითი მოვლენაა. ეს უკანასკნელნი ამბობენ, რომ მერიტოკრატია უფრო სამართლიანი და პროდუქტიული სიტემაა, ვიდრე სხვა სისტემები. ამის საპირიპიროდ, მერიტოკრატიის კრიტიკოსები აქცენტს აკეთებენ მის დისტოპიურ ასპექტზე, სადაც მერიტოკრატიული კლასი ახდენს მონოპოლიზებას ღირსებისა და შესაძლებლობების მოპოვებასთან მიმართებაში და აგრეთვე საკუთარი ძალაუფლების, სოციალური სტატუსისა და პრივილეგიის უკდავყოფას ახდენს. [საჭიროებს წყაროს მითითებას]

მერიტოკრატია ყოველთვის კრიტიკის საგანი იყო, როგორც მითი, რადგან ძალიან მარტივად ახდენს სტატუს კვოს განმტკიცებას; ღირსება (დამსახურება) ყოველთვის შეიძლება განისაზღვროს ნებისმიერი შედეგის მომტანად წარმატებისათვის. უფრო მეტიც, წარმატებული ადამიანი ვინც არ უნდა იყოს ის, შეიძლება დამსახურებულ წარმატებულად ფორმულირდეს, მით უმეტეს, როდესაც წარმატების წინასწარგანსაზრვრა ხდება, როგორც ღირსების (დამსახურების) კრიტერიუმის.[5]

.