მაგალითად, დავუშვათ ცდა მდგომარეობს კამათლის გაგორებაში. ეს ცდა შეიძლება დასრულდეს ექვსი განსხვავებული შედეგით – გაგორდეს "ერთიანი", "ორიანი", "სამიანი", "ოთხიანი", "ხუთიანი" ან "ექვსიანი", თითოეული მათგანი ამ ცდის ხდომილებაა და თუ კამათელი იდეალურია, თითოეულს მათგანის ალბათობა არის 1/6.

კამათლის გაგორების ამოცანაში ხდომილებების ალბათობები ფაქტიურად აპრიორი ცნობილია. არატრივიალურ შემთხვევებში ალბათობის თეორია განიხილავს ერთმანეთთან ამა თუ იმ წესით დაკავშირებული ხდომილებებს. მოცემული A და B ხდომილებების საშუალებით შეიძლება განიმარტოს ახალი ხდომილებები, გაერთიანება A ∪ B და თანაკვეთა A ∩ B. A ∪ B არის ხდომილება, რომელსაც ადგილი აქვს მაშინ და მხოლოდ მაშინ თუ ადგილი აქვს ან A ან B ხდომილებას. A ∩ B არის ხდომილება, რომელსაც ადგილი აქვს მაშინ და მხოლოდ მაშინ როდესაც A და B ხდომილებები ერთდროულად ხდებიან. სრულდება ტოლობა: A ∪ B = P(A) + P(B) - A ∩ B. ალბათობას იმისა, რომ "A მოხდება, თუ B მოხდა" ეწოდება A ხდომილების პირიბითი ალბათობა B–ს მიმართ. თუ A მოვლენის პირიბითი ალბათობა მოცემული B-თი იგივეა რაც A-ს (უპირობო) ალბათობა P(A), მაშინ A და B დამოუკიდებელი ხდომილებებია. დამოუკიდებელი ხდომილებებისთვის ადგილი აქვს ტოლობას:P( A ∩ B )= P(A)P(B).

თანამედროვე ალბათობის თეორია ემყარება აქსიომატურ სისტემებს. ამ გზით ხერხდება ალბათობის თეორიის ამოცანების ზუსტი მათემატიკური ფორმულირება და შესაძლებელი ხდება მათ გადასაჭრელად მძლავრი მათემატიკური აპარატის გამოყენება.ისევე როგორც თანამედროვე მათემატიკის ყველა სხვა დარგი ალბათობის თეორიაც ყალიბდება სიმრავლეთა თეორიის ენაზე და ეფუძნება აქსიომებს. ალბათობის თეორიისადმი აქსიომატური მიდგომა პირველად შემოიტანა ანდრეი კოლმოგოროვმა 1930–იან წლებში. აქსიომატური ალბათობის თეორიისთვის პრინციპული ცნებაა ალბათობის სივრცე, აქსიომებს რომელსაც იგი აკმაყოფილებს ეწოდება კოლმოგოროვის აქსიომები.