ვიღაცის ფეხის ნაბიჯი მესმის.... ნუთუ შენახარ?
მაგრად ამაოდ ის მართლაც და ვიღაც ყოფილა,
შენ ხომ არასდროს არ გაივლი ჩემს კარის ახლოს
შენ ხომ არასდროს გაანათებ ჩემ ბნელ მომავალს...
ვიღაცა მკოცნის, მიალერსებს, მე შენ მგონიხარ,
ამაოდ ვცდილობ დაგივიწყო, გადაგიყვარო...
ნუ თუ ასეთი სიყვარულიც არსებობს ქყვეყნად,
კაცი გიყვარდეს მას შენთვის კი აღარ ეცალო...
რატო არიდებთ მამაკაცნი იმ ტრფობას მზერას,
თუ ქალისაგან, დიაცისგან მოდის პირველად...
და ამის გამო აღარ ძალმიძს პირველმა გითხრა,
მიყვარხარ მეთქი საყვარელოვ, შენ ჩემო ყველავ..

 

 

-ეს გაუმარჯოს იმ წლებს, იმ წამებს
გულში რომ დარჩა, როგორც თქმულება
და ტკივილს,ტკივილს,ტკივილს უმწარესს
რომლის ბადალიც არ მეგულება.
-ეს გაუმარჯოს უსიტყვო ტრფობას
ენაზე თრთოლვას და უძილობას
მეორე შემთხვევით გასროლილ ტყვიას
და მოურჩენელ მძიმე ჭრილობას.
-გრძნობას გაუმარჯოს ფიქრებში დაღლილს
სიყვარულს, სიყვარულს, თუ გინდ დაკარგულს
-სიყვარულს გაუმარჯოს, ფიქრებს, სიკეთეს
ჩვენს გულში ფარულად, ბუდეს რომ იკეთებს
-ნეტას გაუმარჯოს ყველგან დაფარულს
სიყვარულს გაუმარჯოს, თუნდაც დაკარგულს
-თვალებს გაუმარჯოს, თვალებს სევდიანს
ერთი შეხედვით რომ ყველაფერს გეტყვიან
-ეს გაუმარჯოს ცრემლიან თვალებს,
უსიტყვო სევდას და უხმო ალერსს...